Անահիտ Տիգրանյանը, Եվա Խաչատրյանը և Նարե Սարգսյանը ընտրում են (Aladdin And The Magic Lamp) հեքիաթը։ Հիմա դուրս կգրենք այս հեքիաթից մեզ անծանոթ բառերը և կթարգմանենք։
թարգմանություն Aladdin And The Magic Lamp
Շատ վաղուց Չինաստանում ապրում էր մի աղքատ տղա, որի անունը Ալադին էր: Ալադինը ապրում էր մոր հետ: Մի օր նրանց տուն եկավ մի հարուստ և աչքի ընկած տղամարդ և ասաց Ալադինի մորը.
-Ես արաբացի վաճառական եմ և ուզում եմ, որ ձեր որդին գա ինձ հետ:
Ալադինի մայրն համաձայնեց:Նա չգիտեր, որ այն մարդը, ով ցույց է տալիս իբր նա հարուստ վաճառական է իրականում աճպարար է:Հաջորդ օրը, Ալադինը հավաքելով իրերը, մնաց «վաճառականի» մոտ: Շատ ժամեր ճանապարհորդելուց հետո «վաճառականը» կանգ առավ: Ալադինը նույնպես կանգ առավ, զարմացավ, որ նրանք պետք է կանգ առնեն նման ամայի տեղում: Նա նայեց շուրջը. կիլոմետրերով ոչինչ չէր երևում:
Առևտրականը գրպանից հանեց գունավոր փոշի և նետեց գետինը: Հաջորդ ակնթարթում ամբողջ տեղը ծխով լցվեց: Երբ ծուխը մաքրվեց, Ալադինը տեսավ հսկայական բացվածք գետնի մեջ. դա քարանձավ էր: Առևտրականը դիմեց Ալադդինին և ասաց.
-Ես ուզում եմ, որ դու մտնես այս քարանձավը.
Այնտեղ կլինեն շատ ոսկիներ, քան երբևէ տեսել ես. Վերցրիր այնքան, որքան ուզում ես:
-Կտեսնես նաև հին լամպ Խնդրում եմ, բերիր ինձ մոտ
— Ահա վերցրու այս մատանին, այն կօգնի քեզ
Ալադինը շատ կասկածեց, բայց որոշեց անել այնպես, ինչպես ասեց: Նա իջավ քարանձավ, ամբողջ ընթացքում մտածելով, որ առանց օգնության դժվար կլինի դուրս գալ այնտեղից: Ալադինը մտավ քարանձավ և ճիշտ այնպես, ինչպես վաճառականն էր ասել, տեսավ ոսկի, զարդեր, ադամանդներ և այլ արժեքավոր իրեր: Նա լցրեց գրպանները: Երբ դա արվեց, նա փնտրեց կրակ։ այն ընկած էր անկյունում լի փոշով և կեղտոտ: Նա վերցրեց այն և վազեց դեպի քարանձավը սկիզբը և բղավեց վաճառականին.
-Ես ունեմ քո ճրագը: Կարո՞ղ ես ինձ դուրս հանել»:
– Տվեք ինձ ճրագը, – ասաց վաճառականը:
Ալադինը վստահ չէր, որ իրեն դուրս կհանեն, եթե հետ տար լամպը. նա ասաց.
-Նախ, խնդրում եմ, ինձ հանիր:
Դա զայրացրեց վաճառականին: Բարձր աղաղակով նա դուրս հանեց նույն գույնզգույն փոշին և նետեց այն քարանձավի մեջ այն կնքելով հսկայական քարով: Ալադինը ընկճված էր: Նա մտածեց.
-Դա հարուստ վաճառական չէր. Նա անկասկած հրաշագործ էր:
-Ես մտածում եմ, թե ինչու է այս լամպը այդքան կարևոր նրա համար: Նա մտածելով շփեց ճրագը: Հանկարծ մի տարօրինակ մառախուղ լցվեց սենյակում, և մառախուղից դուրս եկավ մի անծանոթ տղամարդ: Նա ասաց.
-Տե՛ր իմ, ես ճրագի ջինն եմ, դու ինձ փրկեցիր.
-Ո՞րն էր քո ցանկությունը:
Ալադինը վախեցավ, բայց նա դողդոջուն ձայնով ասաց. «Վերցրու ինձ տուն»:
Եվ հաջորդ պահին Ալադինը տանը գրկախառնված էր մորը: Նա պատմեց նրան հրաշագործի և ճրագի մասին: Ալադինը կրկին կանչեց ջինին: Այս անգամ, երբ հայտնվեց ջինը, նա չէր վախեցել: Նա ասաց.
«Գենին, ես պալատ եմ ուզում, ոչ թե հին խրճիթ»:
Դարձյալ Ալադինը և նրա մոր զարմանքը նրանց առջև հոյակապ պալատ էր:Անցավ ժամանակ: Ալադինը ամուսնացավ սուլթանի դստեր հետ և շատ երջանիկ էր: Այնպես պատահեց, որ չար աճպարարը տեղեկացավ Ալադինի բախտի մասին: Նա եկավ Ալադինի պալատի մոտ ՝ ձեւացնելով, թե հին լամպերը փոխում է նորով: Իշխանները Ալադինի կինը, չգիտենալով ճրագի արժեքը Ալադինի համար, հրաշագործին կանչեց սպասելու:
Հրաշագործը հենց տեսավ ճրագը, բռնեց արքայադստեր ձեռքից և շփեց այն: Ջինը հայտնվեց.
-Դու իմ տերն ես, և քո ցանկությունն իմ հրամանն է, – ասաց նա մոգին:
-Ալադինի պալատը այստեղից հեռու տարեք մեծ անապատ, – հրամայեց մոգը:
Երբ Ալադինը տուն եկավ, այնտեղ ոչ պալատ կար, ոչ էլ արքայադուստր: Նա կռահեց, որ դա պետք է լինի չար մոգը, ով եկել էր նրանից վրեժ լուծելու: Ամեն ինչ կորած չէր, Ալադդինն ուներ մի մատանի, որը կախարդը նվիրել էր իրեն: Ալադինը հանեց այդ մատանին, շփեց այն: Հայտնվեց մեկ այլ ջին: Ալադինն ասաց.
-Ինձ տարեք իմ արքայադստեր մոտ:
Շուտով Ալադինը իր արքայադստեր հետ Արաբիայում էր: Իր ճրագը նա գտավ կախարդի կողքին սեղանի վրա ընկած: Մինչ հրաշագործը կկարողանար արձագանքել, Ալադինը ցատկեց ճրագի մոտ և բռնեց այն: Լամպն ունենալուն պես, Ալադինը շփեց այն:
Ջինը նորից հայտնվեց և ասաց.
-Իմ տե՛ր, Ալադդին, իսկապես լավ է քեզ նորից ծառայել: Ի՞նչ ես ցանկանում:
-Ես ուզում եմ, որ դուք այս հրաշագործին ուղարկեք մեկ այլ աշխարհ, որպեսզի նա երբեք ոչ ոքի չվնասի», – ասաց Ալադինը:
Ալադինի ցանկությունն իրականացվեց; չար աճպարարը ընդմիշտ անհետացավ:
Ջինը Ալադինին, իշխաններին և պալատին հետ բերեց Չինաստան: Նա մնաց Ալադինի հետ կյանքի ողջ ընթացքում:
Թարգմանում
Давным-давно в Китае жил бедный мальчик по имени Аладдин. Аладдин жил со своей матерью. Однажды в их дом пришел богатый, выдающийся мужчина и сказал матери Аладдина:
«Я арабский торговец. Я хочу, чтобы твой сын пошел со мной».
Мать Аладдина согласилась. Она не знала, что человек, выдававший себя за богатого торговца, на самом деле был волшебником. На следующий день Аладдин собрал вещи и остался у «торговца». После многочасового путешествия «купец» остановился. Аладдин тоже остановился, удивившись, что им пришлось остановиться в таком безлюдном месте. Он огляделся. На мили ничего не было видно.
Торговец вынул из кармана цветной порошок и бросил его на землю. В следующий момент все место было заполнено дымом. Когда дым рассеялся, Аладдин увидел огромную дыру в земле. это была пещера. Купец повернулся к Аладдину и сказал:
«Я хочу, чтобы вы вошли в эту пещеру. Там будет больше золота, чем вы когда-либо видели».
Бери сколько хочешь. – Вы увидите эту старую лампу? Пожалуйста, принесите ее мне – Вот, возьми это кольцо, оно тебе поможет․Аладдин был настроен очень скептически, но решил сделать так, как ему сказали. Он спустился в пещеру, все время думая, что без посторонней помощи выбраться будет сложно. Аладдин вошел в пещеру, как и сказал торговец, и увидел золото, украшения, бриллианты и другие ценности. Он набил карманы. Когда это было сделано, он стал искать огонь. Он лежал в углу, полном пыли и грязи. Он взял ее, побежал к началу пещеры и крикнул торговцу:
«У меня есть ваша лампа». Можешь вытащить меня? »
«Дайте мне лампу», – сказал купец. Аладдин не был уверен, что его заберут, если он вернет лампу.
он сказал.
– Во-первых, выведи меня, пожалуйста.
Это рассердило купца. С громким криком он вынул пыль того же цвета и бросил в пещеру, запечатав огромным камнем. Аладдин был подавлен. Он думал.
– Он не был богатым купцом. Несомненно, он был волшебником.
– Интересно, почему ему так важна эта лампа. Он задумчиво потер лампу. Внезапно комнату заполнил странный туман, и из тумана вышел неизвестный мужчина. Он сказал.
– Милорд, я джинн лампы, вы меня спасли.
– Какого было вашего желания?
Аладдин был напуган, но сказал дрожащим голосом.
«Отвези меня домой».
И в следующий момент Аладдин обнимал свою мать дома. Он рассказал ей о чудо-лампе. Аладдин снова вызвал джин. На этот раз, когда появился джин, он не испугался. Он сказал.
«Джин, я хочу дворец, а не старую хижину».
И снова Аладдин удивление его матери – оказался великолепным дворцом. Время шло. Аладдин женился на дочери султана и был очень счастлив. Так получилось, что злой маг узнал о судьбе Аладдина. Он пришел во дворец Аладдина, делая вид, что заменяет старые лампы новыми. Жена Аладдина, не зная ценности лампы для Аладдина, призвала мага ждать.
Как только волшебник увидел лампу, он взял принцессу за руку и потер ее. «Ты мой хозяин, твое желание – моя команда», – сказал гений. «Унесите дворец Аладдина отсюда в великую пустыню», – приказал маг.Когда Аладдин вернулся домой, там не было ни дворца, ни принцессы. Он предположил, что это, должно быть, злой колдун пришел отомстить ему. Не все было потеряно, у Аладдина было кольцо, которое ему дала ведьма. Аладдин вынул кольцо и потер его. Появился еще один джин. – сказал Аладдин. – Отведи меня к моей принцессе.
Անահիտ Տիգրանյան 