The Sea-G ull and the Tortoise

Լինում է, չի լինում, մի ճայ աղիք է լինում,որի անունը Օլիվեր է լինում։Նա ապրում էր փոքրիկ կղզիում իր կրիա ընկերոջ՝ Սիմոնի հետ։Ամբողջ օրը Օլիվերը թռչում էր ծովի վրայով և ձուկ էր բռնում։Սիմոնը մնում էր տանը, հաստ ծառի տակ և կաղամբն ուտելով երգում էր և երգում։Նա ուներ գեղեցիկ ձայն։Մի օր մի մեծ արագիլ թռավ Սիմոնի կողքով և տեսավ Սիմոնին։Արագիլի անունը Չարլի էր։Նա շատ սոված էր։
-Իմ, իմ,-ասաց նա
-Այս կրիայից լավ ընթրիք կլինի։
Նա թռավ ներքև կտուցով վերցրեց Սիմոնին և թռավ նրա հետ։Տուն հասնելուն պես նա բացեց փոքրիկ վանդակի դուռը։Եվ ասաց Սիմոնին․
-Ահա շատ կաղամբի տերևներ, դուք ուտում էք դրանք և չաղանում,-ասաց նա և փակեց վանդակի դուռը։
Երբ Օլիվերը տուն եկավ նա ամենուր փնտրում էր իր ընկերոջը,բայց չգտավ։Եկավ գիշեր,բայց նա դեռ փնտրում էր Սիմոնին։
Երբ նա գիշերը գնաց անտառ, նա լսեց մի գեղեցիկ ձայն։
-Սա Սիմոնն է՞։
Նա գնաց ձայնի ուղղությամբ և տեսավ իր տխուր ընկերոջը,վանդակի մեջ և նրա կողքին քնաց արագիլին։
-ՇՇՇՇՇ ձայն մի հանիր,-ասաց Օլիվերը։
Եվ իր կտուցի միջոցով կծեց վանդակի ճաղերը և Սիմոնը դուրս եկավ։
Բայց տունը շատ հեռու էր, իսկ կրիան չէր կարող թռչել, դրա համար նրանք պատրաստեցին լաստանավ և գնացին տուն։Երբ նրանք եկան տուն Օլիվերրը Սիմոնի պոչը կապեց ծառից և ասաց․
-Հիմա դու ապահով կլինես։
Երբևէ դու կղզիում լինես և լսես գեղեցիկ երգի ձայն կիմանասկ, որ Սիմոնը Օլիվերի համար է երգում։