Առաջադրանք 1
Խաչակրաց արշավանք
- Պատմել խաչակրաց արշավանքի մասին
Խաչակրաց արշավանքներ, 11-րդ դարի վերջերին արևմտյան եկեղեցու հովանու ներքո դեպի Արևելք՝ Սուրբ երկիր կազմակերպված ռազմական արշավանքներ։ Իրենց համատեքստում խաչակրաց արշավանքները պատմականորեն հանդես են գալիս քրիստոնեության համաշխարհային շահերի պաշտպանության դիրքերից և սուր ծայրով ուղղվել են արևելքի մուսուլմանական իշխանությունների դեմ։ Երբեմն «Խաչակրաց արշավանք» են անվանում նաև առանձին հեթանոս ժողովուրդների և որոշ հերետիկոսությունների դեմ պապական Հռոմի ձեռնարկած ռազմական արշավանքները, սակայն դրանք չպետք է շփոթել 11-13-րդ դարերի համանուն արշավանքների հետ։ Խաչակրաց արշավանքներում հատկապես մեծ դերակատարություն ունեցան Ֆրանսիայի թագավորությունն ու Սրբազան Հռոմեական կայսրությունը։ Խաչակրաց արշավանքները շարունակվեցին մոտ 200 տարի՝ 1095-1291 թվականներին։ Հետագայում՝ 15-րդ դարում, այդպիսի արշավանքները շարունակվեցին Պիրենեյան թերակղզում և Արևելյան Եվրոպայում։ Խաչակիրները մեծ մասամբ կաթոլիկներ էին (ուղղափառ և կաթոլիկ եկեղեցիների առանձնացումից հետո և Բողոքական բարեփոխումներից առաջ), ովքեր կռվում էին մուսուլմանների դեմ Սուրբ Երկրի համար, որը գրավված էր դեռևս Արաբական խալիֆայության ժամանակներից։ Սակայն այդպիսի արշավանքները հետագայում շարունակվեցին հեթանոս սլավոնների և բալթիկ ժողովուրդների, հրեաների, ռուս ուղղափառ քրիստոնյաների, մոնղոլների, աղանդավորների (կատարներ) և Հռոմի Պապի այլ թշնամիների դեմ։ Խաչակիրների առաջնային խնդիրը Երուսաղեմն ազատագրելն էր մուսուլմաններից, ինչպես նաև այն պատասխան էր Բյուզանդական կայսրության օգնության խնդրանքին ընդդեմ մուսուլման սելջուկ թուրքերի։ Այս եզրույթն օգտագործվում է նաև բնութագրելու 16-րդ դարում Սուրբ Երկրից դուրս կատարվող կրոնական արշավանքները՝ սովորաբար հեթանոսների, հերետիկոսների և աղանդավորների դեմ։ Երբեմն խաչակիրներն ու մուսուլմանները դաշինք էին կնքում ընդդեմ ընդհանուր թշնամիների, օրինակ՝ Իկոնիայի սուլթանության և խաչակիրների դաշինքը հինգերորդ խաչակրաց արշավանքի ընթացքում։ Սակայն քրիստոնյա պետությունների միջև տարաձայնությունները հանգեցնում էին նրան, որ խաչակիրները շեղվում էին սկզբնական նպատակներից, օրինակ՝ Չորրորդ խաչակրաց արշավանքի ժամանակ, երբ գրավվեց քրիստոնյա Կոստանդնուպոլիսը, Բյուզանդական կայսրությունը կիսվեց Վենետիկի և խաչակիրների միջև։ Իսկ Վեցերորդ խաչակրաց արշավանքն առաջինն էր, երբ խաչակիրները չօրհնվեցին Հռոմի Պապի կողմից։ Յոթերորդ, Ութերորդ և Իններորդ խաչակրաց արշավանքների արդյունքում մամլուքները տարան մի շարք հաղթանակներ, իսկ Իններորդ խաչակրաց արշավանքով ավարտվեց խաչակիրների դարաշրջանը Մերձավոր Արևելքում։ - Կազմել իրադարձությունների ժամանակագրությունը
- Ռայլի-Սմիթ, Ջոնաթան. Խաչակրաց արշավանքների Օքսֆորդյան Պատմություն Նյու Յորք. Oxford University Press, 1999. ISBN 0-19-285364-3. (անգլ.)
- ↑ Ռայլի-Սմիթ, Ջոնաթան. Առաջին խաչակիրները, 1095–1131 Cambridge University Press, 1998. ISBN 0-521-64603-0. (անգլ.)
- ↑ Հալսալլ Պաուլ (Դեկտեմբեր 1997)։ «Ֆիլիպ դե Նովար. Les Gestes des Ciprois, Ֆրեդերիկ Բ-ի խաչակիրները, 1228–29»։ Medieval Sourcebook։ Ֆորդհամի համալսարան։ Վերցված է 2008 թ․ փետրվարի 8-“Գրիգոր IX-ը բանադրել էր Ֆրեդերիկին վերջինիս՝ Սիցիլիան երկրորդ անգամ լքելուց առաջ։ “
- ↑ Ավետարանը Բոլոր Երկրներում, Մեթոդական Եպիսկոպոսական Միսսիոներական Հասարակություն, էջ՝ 262 (անգլ.)
- ↑ Շայ Դ. Կոհեն։ «Օրինականացումը Կոնստանդիանոսի օրոք»։ PBS։ Վերցված է 2007 թ․ օգոստոսի 11–ին (անգլ.)
- ↑ “Պատմություն. Օտար տիրապետություն (անգլ.)“
- ↑ Գոնեն, Ռիվկա, Վիճելի սրբություն. հրեական, մուսուլման և քրիստոնյա հավակնությունները Երուսաղեմի նկատմամբ, KTAV Publishing House, 2003, էջ՝ 77 (անգլ.)
- ↑ Դենիս Պրինգլ. “Լատինական Արևելքի Ճարտարապետությունը” Խաչակրաց արաշավանքների Օքսֆորդյան Պատմություն աշխատությունում, խմբ. Ջոնաթան Ռայլի-Սմիթ (Նյու Յորք, Oxford University Press, 1999) 157 (անգլ.)
- ↑ Մադդեն, էջ՝ 5 (անգլ.)
- ↑ Մադդեն, էջ՝ 8 (անգլ.)
- ↑ «Չինական գրավոր աղբյուրները Հռոմի, Բյուզանդիայի և Մերձավոր Արևելքի մասին, մոտ մ.թ.ա. 91 – մ.թ. 1643 թվականներ»։ Fordham.edu։ Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 18 (անգլ.)
- ↑ «Խաչակրաց արշավանքները» 1913 թ-ի Կաթոլիկ Հանրագիտարանում: (անգլ.)
- ↑ Ֆուլչեր, Միջնադարյան սկզբնաղբյուր. (անգլ.)
- ↑ Համաշխարհային պատմություն-Միջին դարեր, հեղինակ Հարությունյան, Նազարյան, էջ 53
- ↑ Տիերման, Քրիստոֆեր. Աստծո Պատերազմը. Խաչակրաց արշավանքների Նոր Պատմություն, 2006. էջեր` 106–124 (անգլ.)
- ↑ Բարբարա Տուչման. Հեռավոր Հայելի. Ալֆրեդ Ա. Կնոպֆ, (օգոստոս, 1978) 279. ISBN 0-394-40026-7. (անգլ.)
- ↑ Jump up to:17,0 17,1 Խաչակրաց արշավանքերի արաբական աղբյուրները, թարգմ. Ֆ. Գաբրիելիի, Լոնդոն, 1984.
- ↑ Տիերման, էջեր` 146–153
- ↑ Տրումբուր, Ջոհն. “Խաչակրաց արշավանքներ.” Իսլամական աշխարհի օքսֆորդյան հանրագիտարան, http://www.oxfordislamicstudies.com/article (փետրվարի 17, 2008). (անգլ.)
- ↑ «Խաչակրաց արշավանքներ, դրդապատճառներ և հետևանքներ» ֆր.՝ Les Croisades, origines et consequences, էջ` 62, Կլոդ Լեբեդել, ISBN 2-7373-4136-1 (ֆր.)
- ↑ Բենջամին Զ. Քեդար, “Ֆրանկական Լևանտի մուսուլման հպատակները”, 2002, էջ` 244
- ↑ Իբն Ալ-Քալանիսի աշխատություն, թարգմանությունը Ա. Ռ. Գիբբի (Լոնդոն։ Luzac & Co., 1932). (անգլ.)
- ↑ Jump up to:23,0 23,1 «Խաչակրաց արշավանքները» իսլամական աշխարհում. անցյալ և ներկա, Oxford Islamic Studies Online, http://www.oxfordislamicstudies.com/article (փետրվարի 17,, 2008). (անգլ.)
- ↑ Նորման Հուսլեյ, էջ` 42
- ↑ Jump up to:25,00 25,01 25,02 25,03 25,04 25,05 25,06 25,07 25,08 25,09 25,10 Լյուիս Արչիբալդ (հունվար 1988)։ Քոչվորներն ու խաչակիրները. 1000–1368 թթ.։ Indiana University Press։ ISBN 9780253206527 (անգլ.)
- ↑ Վիլլեգաս-Արիստիզնբալ, Լ. (2009), “Անգլո-նորմանական ներդրումը Տորտոսայի նվաճման գործում, 1148–1180 թթ.”, Խաչակրաց արշավանքներ 8, էջեր` 63–129
- ↑ Jump up to:27,0 27,1 Խաչակրաց արշավանքները Նոր Կաթոլիկ Հանրագիտարանում, Նյու Յորք. McGraw-Hill Book Company, 1966, հատոր` IV, էջ` 508.[1] (անգլ.)
- ↑ Բահա ադ-Դին իբն Շադդադ (2002)։ Սալադին եզակի և հաջողված պատմությունը։ Ռիչարդս, Դ. Ս. (թարգմ.)։ Ashgate։ ISBN 978-0-7546-3381-5
- ↑ “Խաչակրաց պետությունները“. Բրիտանիկա Հանրագիտարան. (անգլ.)
- ↑ Համաշխարհային պատմություն-Միջին դարեր, հեղինակ Հարությունյան, Նազարյան, էջ 60
- ↑ Հալլամ, Էլիզաբեթ. Խաչակրաց արշավանքներ. Քրիստոնյաների և Մուսուլմանների Պատերազմների Ականատեսներ. Լոնդոն. Weidenfeld and Nicolson, 1989. էջեր` 155–155. (անգլ.)
- ↑ Jump up to:32,0 32,1 32,2 «Վահան Տեր–Ղևոնդյան, Կիլիկյան Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը XII դարի վերջին»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 29-ին։ Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 7
- ↑ Համաշխարհային պատմություն-Միջին դարեր, հեղինակ Հարությունյան, Նազարյան, էջ 61
- ↑ “9171, 897752-1, 00.html «Մաքուրների» ջարդերը(չաշխատող հղում).”. ապրիլի 28, 1961. (անգլ.)
- ↑ 13-րդ դարի Խաչակրաց արշավանքները. Բրիտանիկա հանրագիտարան. (անգլ.)
- ↑ Հերոլդ Լամբ, Խաչակրաց արշավանքներ, Նյու Յորք, 1931 էջ` 310–311. (անգլ.)
- ↑ Խաչակրաց արշավանքների Դորի պատկերազարդումները, Գուստավ Դոր
- ↑ Հեթում Բ (1289‑1297) (անգլ.)
- ↑ «Երրորդ խաչակրաց արշավանք. Ակրայի պաշարում»։ Historynet.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մարտի 12-ին։ Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 18 (անգլ.)
- ↑ Jump up to:40,0 40,1 Խաչակրաց արշավանքներ(չաշխատող հղում) (ռուս.)
- ↑ [2] (ռուս.)
- ↑ [3] (ռուս.)
- ↑ Jump up to:43,0 43,1 Ջոնաթան Ռայլի-Սմիթ, Խաչակրաց արշավանքի ատլաս, Նյու Յորք, 1990 թ. ISBN 0-8160-2186-4. (անգլ.)
- ↑ Կոլբաբա, Տ. Մ., (2000), Բյուզանդական ցուցակներ. լատինների սխալները (Իլինոյսի համալսարան), քարոզիչները ճակատամարտերում էջ` 49ff. (անգլ.)
- ↑ Կանոն VII – Քաղկեդոնի Չորրորդ Տիեզերական Ժողով
- ↑ Առաջին խաչակրաց արշավանք Archived 2012-10-25 at the Wayback Machine. (անգլ.)
- ↑ Վասիլև, Ա. Ա., (1952) Բյուզանդական կայսրության պատմություն. 2, Հատոր 2, (University of Wisconsin Press), էջ` 457
- ↑ Մանվել Զուլալյան «Հայ Ժողովրդի Պատմության Հարցերը Ըստ Եվրոպայի Հեղինակների 13-18-րդ դարեր» Գիրք Ա, էջ` 9-10
- ↑ Թոմաս Բարանաուսկաս. Prūsų sukilimas-prarasta galimybė sukurti kitokią Lietuvą (Պրուսական ապստամբություն-այլ Լիտվա ստեղծելու կորցրած հնարավորությունը). սեպտեմբերի 20, 2006 (լիտվ.)
- ↑ Վենդ (ազգ). Բրիտանիկա հանրագիտարան. (անգլ.)
- ↑ Ջոզեֆ Ռիս Սթրեյեր (1992). “Ալբիգենսյան արշավանքը“. University of Michigan Press. էջ`143. ISBN 0-472-06476-2 (անգլ.)
- ↑ «Կերնարֆոն ամրոցը»։ Uktv.co.uk։ 2007-03-12։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ մայիսի 11-ին։ Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 18 (անգլ.)
- ↑ Մորիսսոն, էջ` 82
- ↑ Միշել Բալարդ, Ճենովայի հանրապետություն, Encyclopaedia Universalis, DVD, 2007
- ↑ Մորիսսոն, էջ` 85
- ↑ Մորիսսոն, էջ` 118
- ↑ Jump up to:57,0 57,1 Մորիսսոն, էջ` 119
- Համեմատել Սալահ ադ Դինին և խաչակրաց արշավանքների մյուս առաջնորդներին
- Գրավոր ներկայացրու քո մտորումները «Երեխաների խաչակրաց արշավանքը» երևույթի մասին
- Մանուկների խաչակրաց արշավանք, 1212 թվականին Ֆրանսիայի և Գերմանիայի մանուկների կողմից դեպի Երուսաղեմի Սուրբ հողեր իրականացված խաչակրաց արշավանք։ Այն իր նպատակին չհասավ և կործանեց տասնյակ հազարավոր եվրոպացի մանուկներ։
- 13-րդ դարի սկզբին պապականությունը շարունակում էր Երուսաղեմը գրավելու կոչեր հղել կաթոլիկներին։ Սակայն ժողովրդի մեջ այդ կոչերը սկզբնական շրջանում հազվադեպ էին արձագանք գտնում, ինչը չի կարելի ասել հետագա տարիներ համար։ Ֆեոդալական կարգերը մեծապես դժվարացրել էին մարդկանց կյանքը։ Երբ ամենօրյա կյանքի անտանելի դժվարությունները սրեցին ժողովրդի մեջ կրոնական զգացմունքները, այդ ժամանակ մարդիկ սկսեցին ընդունել սրբազան պատերազմի լոզունգները։ Ահա այս ժամանակ՝ 1212 թվականին, տեղի են ունենում նախադեպը չունեցող դաժան և ապարդյուն մանուկների արշավանքները։
Միջնադարյան քաղաքներ /դիտում/
Դիտել կամ կարդալ 10-15 նախադասությամբ ամփոփել/ընտրիր երկուսից մեկը/
Անահիտ Տիգրանյան 
