Есть несколько типа людей.Первый тип это люди которые предпочитают иметь хороший мнение окружающих но быть несчастливым человеком. О второй тип это моя мнения, я думаю что совсем не важно мнение окружающих, это ты о не кто то другой, ты сделаешь то что тебе нравится, ну не надо смотреть вокруг кому то это нравится или нет, важно толко и толко твоё собственное счастье.Если ты что то , но например, что то будешь менять в твоем жизне и вокруг люди не поймут тебя, не расстраивайся у всех есть своё мнение, у всех есть свои точки зрения,это ты и ты решаешь сам за себя.
Day: November 23, 2022
Երիտասարդ խեցգետինը: Ջանի Ռոդարի
«Ինչու՞ իմ բոլոր ազգականները միշտ ետ-ետ են գնում, – մտածեց մի անգամ երիտասարդ խեցգետինը. – Ես չեմ ուզում այդպես ման գալ. Ուզում եմ սովորել առաջ քայլել, ինչպես գորտերը: Ու թող պոչս չորանա, եթե ես չհասնեմ այդ իմաստությանը»:
Այսպես միտք արեց երիտասարդ խեցգետինը և բոլորից ծածուկ սկսեց վարժություններ անել իր հարազատ առվակի քարերի մեջ: Օհ, ինչքա՜ն չարչարվեց առաջին օրերը, դիպչում էր ամեն ինչի, ճանկռտում և սեղմում էր իր զրահը և համարյա ամեն րոպե ինքն իր ոտքն էր տրորում ու ցավեցնում:
Բայց կամաց-կամաց գործն ավելի ու ավելի էր առաջ գնում, որովհետև ցանկության դեպքում ամեն-ինչ կարելի է սովորել: Եվ ահա հասավ այն օրը, երբ զգաց, որ չի խայտառակվի, եթե ցույց տա իր արվեստը ազգակիցներին: Սպասեց, որ ամբողջ ընտանիքը հավաքվի և ասաց.
– Հապա մի նայեք…
Ու արագ վազեց նրանց առջևից, և այն էլ ի՜նչպես… Ոչ-թե ետ-ետ, այլ առաջ, գորտի պես:
Տեսնելով այդ, մայրը սկսեց լաց լինել:
-Ախ, տղա՜ս, տղա՜ս,- գոչեց նա,- դու խելք ունե՞ս, թե՞ չէ: Ուշքի եկ, քայլիր, ինչպես սովորեցրել է քեզ քո հայրը և ինչպես սովորեցրել եմ ես՝ քո մայրը: Քայլիր, ինչպես քայլում են քո եղբայրներն ու քույրերը. Չէ՞ որ նրանք քեզ այնքա՜ն են սիրում:
Իսկ սիրող քույրերն ու եղբայրները այդ ժամանակ ծիծաղում էին նրա վրա, ծաղրում էին և ծամածռություններ անում: Հայրը բարկությամբ նայում էր որդուն և լուռ մնում: Երկար ժամանակ լուռ էր, հետո ասաց.
– Դե, հերիք է: Ուզու՞մ ես մնալ մեզ հետ՝ քայլիր ինչպես բոլոր խեցգետինները: Ուզու՞մ ես քո խելքով ապրել՝ առուն մեծ է, գնա ո՛ր կողմն ուզում ես, միայն թե ետ չգաս:
Քաջ խեցգետինը շատ էր սիրում իր ծնողներին, բայց նա այնքան համոզված էր, թե ինքն իրավացի է, որ ոչ մի վայրկյան չտատանվեց: Նա գրկեց մորը, մնաս բարով ասաց հորը, հրաժեշտ տվեց եղբայրներին և քույրերին ու հեռացավ:
Պարզ ու հասկանալի է, որ այս անգամ նրա մտքով իսկ չանցավ ետ-ետ քայլել, ինչպես որ պետք է քայլեն սովորական խեցգետինները, այլ գորտերը՝ անբաժան սանամայրերը, որ հավաքվել էին տերևի տակ բամբասելու, տեսան, ու քիչ էր մնում զարմանքից պապանձվեին:
– Մամմա միա,- գոչեց մի գորտ, – աշխարհի վերջն է եկել… Մի նայե՛ք, չէ, դուք մի նայեցե՛ք, այս խեցգետնին: Դե ի՞նչ… փորձեք հիմա ինձ հետ վիճել…
– Ոչ մի հարգանք դեպի մեծերը,- ավելացրեց մի ուրիշ գորտ:
-Տես մի է՜… Տես մի է՜… -ավելացրեց երրորդը:
Իսկ փոքրիկ խեցգետինը գնում էր ու գնում միշտ դեպի առաջ, միշտ առաջ, իր ճանապարհով: Հանկարծ նա լսեց, որ ինչ-որ մեկը կանչում է իրեն: Մեծ քարի մոտ կանգնած էր մի խոշոր ծեր խեցգետին: Կանգնած էր մեն-մենակ և այնպես տխուր էր ու մռայլ, որ դժվար է նկարագրել:
-Բարև ձեզ,- ասաց խեցգետնիկը:
Ծեր խեցգետինը զննեց նրան երկար հայացքով և հառաչելով ասաց.
-Դե՞, իսկ հետո՞ ինչ ես մտադիր անելու. Եթե կուզես իմանալ, երիտասարդ հասակում ես էլ էի երազում խեցգետիններին քայլել սովորեցնել: Եվ ահա տե՛ս, թե ինչ օրի եմ: Ապրում եմ մեն-մենակ, և ամեն մի խեցգետին ավելի շուտ իր լեզուն կկծի, քան թե ինձ մի խոսք կասի: Ինձ լսիր, քանի դեռ ուշ չէ, կոտրիր ինքդ քեզ, ապրիր, ինչպես բոլորը, և երբևէ դու ինձանից շնորհակալ կլինես խորհուրդիս համար:
Խեցգետնիկը չգիտեր՝ ինչ պատասխաներ այս խոսքերին. նա լռեց, բայց սրտի խորքում մտածում էր. «Ոչ, ես իրավացի եմ»: Նա միառժամանակ կանգնած մնաց ծերունու առջև, հետո քաղաքավարի հրաժեշտ տվեց նրան և թեթև սրտով գնաց իր ճանապարհով:
Արդյոք հեռու՞ կգնա: Կունենա՞ հաջողություն: Կկարողանա՞ ուղղել այլանդակությունները, որ դեռ այնքան շատ կան մեր աշխարհում: Ոչ ոք չգիտե այդ: Ես էլ չգիտեմ: Որովհետև մինչև այսօր մեր խեցգետնիկը դեռ էլի արիությամբ առաջ է գնում և հավատում, որ ինքն իրավացի է այնպես, ինչպես հավատում էր առաջին օրը: Իսկ մեզ մնում է ամբողջ սրտով ցանկանալ նրան՝
Բարի ճանապարհ…
Առաջադրանք:
ա) Ընտրե՛ք այն մտքերը, որոնք արտահայտում են պատմվածքի գաղափարը, համապատասխանում են հեղինակի ասելիքին և հիմնավորե՛ք։
- Պետք չէ դեմ գնալ բնությանը։
- Հասարակությունը չի հանդուրժում առանձնացողին։
- Դու ավելին չես, քան քո ազգակիցներդ։
- Միշտ լինում են անհատներ, ովքեր այլ կերպ են մտածում։
- Հասարակության առաջընթացը ապահովում են նրանք, ովքեր առաջ են շարժվում։
- Պետք չէ մեծամիտ լինել և քեզ յուրահատուկ ներկայացնել։
բ) Հիմավորե՛ք պատմվածքի վերջին նախադասության ընդգծումը։ Դուք որ միտքը կընդգծեիք և ինչու։
Նախ իմ կարծիքով սխալ էր խեցգետինին ասել, որ նա պետք է միայն հետև քայլի, քանի որ դա նրա որոշումն է և նա այլ կերպ է մտածում։Վերջին արտահայտությունը ընդգծված էր նրա համար,որ կարծես թե ոչ մեկ չէր հավատում նրան ու ասում էին դե քո որոշմամբ գնա և ուրիշ տեղ ապրիր, քեզ բարի ճանապարհ;
Բարի ճանապարհ…
Սեբաստացի լինել նշանակում է
Սեբաստացի լինել նշանակում է
Ես Սեբաստացի եմ
Բարև, ես Անահիտն եմ և ես Սեբաստացի եմ, այսինքն սովորում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթ․։Իմ Սեբաստիական ճանապարհը սկսել է երեք տարի առաջ, այդ հրաշալի օրը կյանքումս չեմ մոռանա, մի արևոտ և խաղաղ օր էր, երբ քույրիկիս ծնողները որոշեցին, քույրիկիս տանել հենց այդ դպրոց, մի տարի հաճախելուց հետո մայրիկս հետաքրքրվեց և հասկացանք, որ այս դպրոցը հենց ինձ համար է։ Ի դեպ չզարմանաք ես եկել եմ Գյումրի քաղաքից բնակվելու Երևանում հենց այդ դպրոցի համար։ Իմ կյանքը փոխվեց 180 աստիճանով, ես սկսեցի սիրել դպրոցը, սկսեցի հետաքրքրությամբ հաճախել ,ինձ դուր էր գալիս նրանց մեթոդը, ես շատ արագ մտա այդ աշխարհ, կարելի նաև այդպես ասել ։ Եվ կարծես թե հենց 10 տարեկանից, ես համարվեցի իրական Սեբաստացի։ Սիրում եմ իմ դպրոցը, սիրում եմ ամեն ինչ, ուսուցիչներին, սիրում եմ իմ առօրյան այդ դպրոցում։
Կարծես դպրոցը մի ուրիշ աշխարհ է, որտեղ դու գալիս ես ամեն օր իսկ տունը ուրիշ, ինձ դուր եկավ հետաքրքիր մոտեցումը աշակերտին, այն ժամանակ մի քիչ անսովոր էր համակարգչով դաս անելը իսկ հիմա դա սովորական է դարձել։ Դպրոցը ինձ չփոխեց, դպրոցը ինձ զարգացրեց, սկսեցի հասկանալ իմ իրավունքները և արտահայտել իմ կարծիքը։ Սիրեցի այն փաստը, որ ուսուցիչը քո ընկերն է և ոչ թե մի մարդ ումից պետք է վախենալ, պետք է նախ առաջինը հենց դու ուզես սովորել և ոչ թե ուսուցչի համար սովորես։Եթե շարունակեմ ապա շատ բաներ ունեմ գրելու և կիսվելու ձեզ հետ մեր հրաշալի Սեբաստացինների աշխարհից։
Ինքնաստուգում, պատմություն
1. Լրացնել բաց թողնված բառերը:
Ավատատիրության հաստատումը Հայաստանում, հասարակական գործընթացՄեծ Հայքի թագավորությունում/4-5-րդ դարեր/:Հայաստանում հին դարերից միջնադար անցումը տեղի էր ունենում ավատատիրական (ֆեոդալական) ուղիով։ Ավատ բառի հիմքում <<Իհավատ»,<<հավատարմությամբ>> (ծառայել)» իմաստն է։
2. Վաղ միջնադարի Հայաստանում հաստատվում են ավատատիրական հարաբերություններ։ Ավատատիրական հարաբերություններին բնորոշ էր./առնվազն 3 բնորոշում/
Հասարակության դասերը, աստիճանակարգը ՝
1․Աստիճանակարգի գլուխ կանգնած էր թագավորը։
2․Հաջորդ խոշոր նախարարներն էին ՝ բդեշխները։
3․Ապա գործակալ նախարարները։
Նախարարների միջև երկպառակություն էր և հենց դրա շնորհիվ էլ լինում էր ավատատիրական հարաբերությունը։
3. Լրացնել բաց թողնված բառերը:
Ավատատիրական հասարակությունը բաղկացած էր ազատներ և անազատներից։
Ազատ էին թագավորները, իշխանները և եկեղեցական հոգևորականները:
Ժողովրդի մյուս հատվածը անազատներն էին, որոնք կազմում էին բնակչության մեծ մասը։
Ազատները և անազատները միմյանցից տարբերվում էին իրենց հնարավորություններով և իրավունքներով։
4. Առավել հզոր իշխանական տոհմերը, բացի իրենց կալվածքից, ունեին նաև համապետական կարևոր պաշտոններ, որոնք կոչվում էին գործակալություններ։ Գործակալությունները պատկանում էին իշխանական տոհմերին՝ ժառանգական իրավունքով։
Մաղխազություն-
արքունի գործակալություն Արշակունյաց Հայաստանում։ Ունեցել է արքունիքի պահակազորի և թագավորի թիկնազորի պարտականություն։ Ժառանգաբար վարել է Խորխոռունիների նախարարական տոհմը, որի տանուտեր իշխանը եղել է թիկնազորի հրամանատարը և կրել «մաղխազ» տիտղոսը։ Այդ պատճառով Խորխոռունիները կոչվել են նաև Մաղխազունիք կամ Մաղխազյանք։
Թագադիր ասպետություն, թագակապ ասպետություն, Հայոց արքունի գործակալություն Արշակունիների օրով (1-5-րդ դարեր)։ Ավանդաբար եղել է արքայատան խնամիական կապերով ազգական՝ Բագրատունիների իշխանական տան մենաշնորհը։ Բագրատունիների նահապետը կամ գահակալ իշխանը կրել է «թագադիր»֊ կամ «թագակապ ասպետ» տիտղոսը և գահակալական հանդիսավոր արարողության ժամանակ օրինադրել է արքայի թագը, կապել ապարոշը, զենքերը։ Նա է հետևել Գահնամակով սահմանված արքունի կարգուկանոնին, գահակալ իշխանների «բարձ ու պատվին»։
մարդպետություն- Մարդպետություն, Արշակունի Հայաստանի արքունական գործակալություն, որի գործառույթն էր տնօրինել Արշակունյաց արքաների հողային և այլ ունեցվածքը՝ ապարանքը, կանանոցը, կալվածնքները, բերդերն ու ամրոցները, եկամուտներն ու գանձերը։ Մարդպետության գործակալությունը ժառանգական հիմքով վարում էր Մարդպետունի նախարարական տոհմը, որին պատկանում էր Վասպուրական նահանգի գավառներից մեկը՝ Մարդաստանը (Մարդոցայք, Մարդոցեք, տարածվում էր Մակու քաղաքից արևմուտք, Կոտուրի լեռների արևելյան ստորոտներում)։ Մարդպետունիները, որոնք մեծարվում էին Հայր պատվանունով, նաև հոգում էին արքայազունների դաստիարակությունը, գլխավորում էին «մարդպետական» կոչվող հեծյալ գունդը։
հազարապետություն- Արքունական գործակալություն Արշակունյաց Հայաստանում, որը զբաղվում էր հարկերի հավաքագրմամբ, արքունական եկամուտների և ծախսերի կառավարմամբ։ Հազարապետի պաշտոնը ժառանգական էր, այն տարբեր ժամանակներում վարել են Գնունի և Ամատունի նախարարական տոհմերի ներկայացուցիչները։
Հազարապետության գործակալը՝ հազարապետը, սահմանել և իրեն ենթակա պաշտոնյաների միջոցով գանձել է պետական հարկերը, հսկել ճանապարհների, ջրանցքների կառուցման, անտառապատման և համապատասխան նշանակություն ունեցող այլ աշխատանքներ։ Արշակունյաց թագավորության անկումից (428) հետո Մեծ Հայքի հազարապետության գործակալը (հաստատել է Սասանյան արքունիքը) միաժամանակ եղել է Հայոց իշխանաց իշխանը, որին Ստեփանոս Տարոնեցին (Ասողիկ) անվանում է նաև մարզպան։
սպարապետություն- պարապետություն, զինված ուժերը կառավարող արքունի գործակալություն հին և միջնադարյան Հայաստանում։ Գործակալը՝ գլխավոր հրամանատարը, կոչվել է սպարապետ։ 4-5-րդ դարերին սպարապետությունը ժառանգաբար վարել են Մամիկոնյանները։ Արշակունյաց թագավորության անկումից (428 թ.) հետո սպարապետությունը պահպանել է իր իրավունքները և զգալի դեր խաղացել մարզպանական Հայաստանի կառավարման գործերում։ Հայկական ռազմական ուժերը կենտրոնացնելով իր ձեռքում՝ սպարապետությունը պայքարել է երկրի ինքնուրույնության համար, գլխավորել Սասանյան Պարսկաստանի դեմ բռնկված հայ ազատագրական շարժումները (450-451 թթ., 481- 484 թթ. և այլն)։ 9-11-րդ 11-րդ դարերին Սպարապետություն վարել են Բագրատունիների, ապա՝ Պահլավունիների ներկայացուցիչները։ Կիլիկյան Հայաստանում սպարապետություն հիմնականում վարել են Ռուբինյանների և Հեթումյանների ներկայացուցիչները, սակայն այն չի եղել այդ տների մենաշնորհը։ Սպարապետություն հանձնվել է նաև զինվորական գործում աչքի ընկած այլ ավատատեր բերդատերերի։
Մեծ դատավորություն- , դատավարական գերագույն մարմին միջնադարյան Հայաստանում։ Պաշտպանել է տիրող դասակարգի շահերն ու իրավունքները։ Գլխավոր դատավորը եղել է Հայոց կաթողիկոսը, որը ժողովների միջոցով սահմանել է կանոններ ու օրենքներ, հետևել դրանց կատարմանը։ Տեղական դատարանները գլխավորել են թեմական եպիսկոպոսները։ Կիլիկյան Հայաստանում հոգևորականությունը զրկվել է դատավարության իրավունքից։ Գործել է թագավորի ձեռքում կենտրոնացված աշխարհիկ դատարանը։
Նշել գործակալությունները, իրենց գործառույթները:
5. Ավատատիրության շրջանում հողը սեփականության և ժառանգականության հիմունքներով պատկանում էր միայն ազատներին։ Հողատեր լինելը իրավունքների հետ նաև մի շարք պարտականություններ էր ենթադրում հողատիրոջ համար։ Վաղ միջնադարում գոյություն ունեին հողատիրության տարբեր ձևեր, որոնք էին:
Հայրենի-Հորից որդուն ժառանգաբար անցնող հողատարծքը
Պարքեվական-Զինվորականներին, ծառայության դիմաց տալիս էին հողատարածք։
Գանձական-առքուվաճառքի ենթակա մասնավոր կալվածքը
վանքապատկան-ՀԱՅՈՑ ԹԱԳԱՎՈՐԸ ԵԿԵՂԵՑՈՒՆ ՀՈՂԵՐ ԷՐ ՇՆՈՐՀՈՒՄ։
6.Արշակունյաց արքայատոհմի գահակալության օրոք հայկական բանակի թիվը հասել է 100-120 հազարի։ Այն կազմված էր հեծելաձոր և Ազատներից բաղկացած հեծելազորը կոչվում է նաև Այր ու ձի:
. IVդարի վերջին քառորդում ծանր ժամանակներ են սկսվում հայոց անկախ թագավորության համար։ ՀռոմԻ և Սասանյան Պարկսաստանը պայքարը տարածաշրջանում գերիշխանության համար անընդհատ բարդ խնդիրների առջև էր կանգնեցնում Մեծ Հայքի թագավորության արքաներին։ Այս երկու հզոր կայսրությունները մշտապես ձգտում էին Հայաստանը դարձնել իրենց դաշնակիցը, տեղակայել իրենց զորքերը Հայկական լեռնաշխարհի՝ մարտավարական տեսանկյունից բարենպաստ վայրերում։ Այսպիսի իրավիճակում Արշակունյաց արքաների հիմնական խնդիրը պետք է դառնար ներքին համախմբումը երկրի անկախությունը պահպանելու համար։
. IVդարի վերջին քառորդում ծանր ժամանակներ են սկսվում հայոց անկախ թագավորության համար։ ՀռոմԻ և Սասանյան Պարկսաստանը պայքարը տարածաշրջանում գերիշխանության համար անընդհատ բարդ խնդիրների առջև էր կանգնեցնում Մեծ Հայքի թագավորության արքաներին։ Այս երկու հզոր կայսրությունները մշտապես ձգտում էին Հայաստանը դարձնել իրենց դաշնակիցը, տեղակայել իրենց զորքերը Հայկական լեռնաշխարհի՝ մարտավարական տեսանկյունից բարենպաստ վայրերում։ Այսպիսի իրավիճակում Արշակունյաց արքաների հիմնական խնդիրը պետք է դառնար ներքին համախմբումը երկրի անկախությունը պահպանելու համար։
7. Հայատառ ծածկագրերը
Մեզ են հասել հայատառ ծածկագրեր և հայերեն այբուբենի հիման վրա արված ծածկագրեր։ Այդ ծածկագրերն արվել են տարբեր նպատակներով, օրինակ, որպեսզի խարդախ մարդիկ չկարողանան հայտնաբերել և փոխել որևէ ստեղծագործության հեղինակի անունը, կամ որևէ արհեստի ներկայացուցիչ վարպետ, ցանկանալով իր լավագույն գիտելիքները փոխանցել բարի նպատակներ ունեցող մարդկանց, դրանք գրի է առել ծածկագրված։ Նրանք, հավանաբար, մտածել են, որ խարդախ մարդիկ այնքան հետևողական չեն լինի, որպեսզի փորձեն հասկանալ ծածկագիրը։ Առկա են նաև քաղաքական բնույթի ծածկագրեր։ Նկ. 2-ում ներկայացված է հայոց այբուբենի ծածկագրային համակարգերից մեկը, փորձի՛ր հասկանալ այն և վերծանել ստորև այդ համակարգով ծածկագրված մշակութային գործչի անունը՝ ՕՕՕ.. Օ::. ՕՕՕՕ.. ՕՕՕՕ::. ՕՕՕ::: ՕՕՕ:::: ՕՕՕ.. Օ. ՕՕՕ::. ՕՕՕՕ:: ՕՕՕ::: ՕՕՕՕ:::
Մեսրոպ Մաշտոց
Օգնություն.
- Օ. Օ.. Օ… Օ:: Օ::. Օ::: Օ:::. Օ:::: Օ::::.
- ՕՕ. ՕՕ.. ՕՕ… ՕՕ:: ՕՕ::. ՕՕ::: ՕՕ:::. ՕՕ:::: ՕՕ::::.
- ՕՕՕ. ՕՕՕ.. ՕՕՕ… ՕՕՕ:: ՕՕՕ::. ՕՕՕ::: ՕՕՕ:::. ՕՕՕ:::: ՕՕՕ::::.
- ՕՕՕՕ. ՕՕՕՕ.. ՕՕՕՕ… ՕՕՕՕ:: ՕՕՕՕ::. ՕՕՕՕ::: ՕՕՕՕ:::. ՕՕՕՕ:::: ՕՕՕՕ::::
- Հայոց այբուբենի հիման վրա ստեղծված ծածկագրային համակարգ
Համեմատել Արշակ Երկրորդ, Պապ թագավորների ներքին, արտաքին քաղաքականությունները:
Արշակ II -ը (350-368) դարձավ հայ Արշականունիների ամենանշանավոր արքաներից մեկը։Նա սկսեց վարել ինքնուրույն քաղաքականություն։Հայոց արքային ահաբեկելու նպատակով կայսրը հրամայեց Հռոմում սպանել նրա եղբորը ՝ արքայազն Տրդատին։Սակայն Արշակը չընկճվեց։Նրա խորհրդով Ներսես Ա կաթողիկոսը միջնորդնեց,որ Գնելն ու Տիրիթը վերադառնան Հայաստան։
Կայսրն իր սպանված եղբոր հարսնացու Օլիմպիային կնության է տվել Արշակին՝ իբրև երաշխիք երկու երկրների փոխհավատարմություն։ Միաժամանակ նա պատանդությունից արձակել է Տրդատի Տիրիթ և Գնել որդիներին։Գնելը ամուսնանում է Փառանձեմի հետ, բայց Տիրիթը սիրահարված է լինում Փառանձեմին։Նա Արշակին տրամադրում է Գնելի դեմ, սակայն վերջինս սպանությունից հետո Տիրիթը ևս չի խուսափում արքայի ցասումից և մահապատժի է ենթարկում։Այդ դեպքից հետո Արշակը ամուսնանում է Փառանձեմի հետ և ինչ-որ ժամանակ անց ծնվում է ՝ Պապը։
ՊԱՊ
Պապը անչափահաս ժամանակ ստանձնել է Արշակունիների գահը, քանի որ իր հայրը գերի էր Անհուշ բերդում։ Նա Մեծ Հայքում որպես արքա հաստատվեց Հռոմեական կայսրության օգնությամբ։ Սպարապետ Մուշեղ Մամիկոնյանի ղեկավարությամբ հայ-հռոմեական զորքը կարողացել է հաղթանակ տանել պարսիկների նկատմամբ և Մեծ Հայքը ամբողջովին անկախ դարձնել։
Պապը կատարել է մի շարք բարեփոխումներ, որոնք կարևոր էին այդ արտաքին և ներքին ծանր պայմանների ժամանակաշրջանում։ Նա վերամիավորել է մի շարք նահանգներ, որոնք անջատվել էին Մեծ Հայքից ծանր ներքաղաքական շրջանում։ Նա փակել է կուսանոցները՝ այդպիսով փորձելով բարձրացնել ծնելիության մակարդակը։ Նա սահմանափակել է եկեղեցու դերը երկրի կառավարման մեջ, կրճատել եկեղեցական հողերը, որի պատճառով հակասություններ են առաջացել Պապի և Ներսես Մեծի միջև։ Նրա գահակալման ընթացքում կաթողիկոսները սկսեցին ձեռնադրվել ոչ թե Կեսարիայում, այլ հենց Հայաստանում։ Նրա օրոք հայոց զորքի թիվը հասել է 90 հազարից 100 հազարի։
10. Արշակունյաց արքայատոհմի անկման պատճառները:
Վռամշապուհի մահից հետո հայ նախարարների խնդրանքով, հայոց արքա է գալիս Խոսրով IV, սակայն ութ ամիս անց նա էլ մահացավ։
Պարսից արքան բազմեցնում է գահին իր որդուն, բայց ժողովուրդը և ոչ ոք չի ուզում նրանք ջաղջախում են այն Պարսիկներին ովքեր մտնում են Մեծ Հայկ։Շուտով գահին է գալիս Վռամշապուհի որդին՝ Արտաշեսը։Նա գահակալեց 6 տարի և եղավ հայ արշակունիների վերջին արքան։428թ Արշակունիների տոհմը անկում ապրեց։
Անահիտ Տիգրանյան 