Ուրախություն
Ամբողջ օրը նա տխուր էր, ու մոտ էր այն պահը, երբ պիտի կարծեր, թե մարդիկ առաջինը ստեղծել են «տխրություն» բառը։
Հետո նա հիշեց, թե ինչպես մի պատմվածքում, երեկույթի ժամանակ ծանոթանում են մի տղա ու մի տխուր աղջիկ։ Հետո երեկույթ բառը նրան հիշեցրեց ընկերոջ տգեղ ընկերուհուն, որն իրեն երեկույթի էր հրավիրում։
Նա սթափվեց այդ բոլորից ու սկսեց մտաբերել, թե ինչու է հիշել այն տգեղ աղջկան։ Իր հիշածները նա նորից վերհիշեց եւ նորից ու նորից զարմացավ իր վրա։ Ապա մոտեցավ գրամեքենային։ Նա գրող էր ու տանել չէր կարողանում իր հաջողված գործերը։ Որովհետեւ բոլորն էլ հավանում էին դրանք ու կարծես ուրիշինն էին արդեն։ Իսկ թույլ գործերը, որ չէին հավանում, ՍՏԻՊՎԱԾ ինքն էր սիրում։ Մոտ էր այն պահը, երբ նա պիտի զգար, թե մարդկանց ստեղծած երկրորդ բառը արդարությունն է։
Հետո նա կամաց֊կամաց մոռացավ այս բոլորը, ու արդեն պատուհանից այն կողմ լսելի էր գրամեքենայի տկտկոցը։
Հիմա պատուհանից այն կողմ այլեւս տկտկոց չէր լսվում, որովհետեւ նա ավարտել էր իր պատմվածքը, սակայն չէր կարողանում գտնել վերնագիրը։ Նա դուրս եկավ փողոց՝ մի քիչ զբոսնելու։ Եւ մոտ էր այն պահը, երբ նա կգտներ իր նոր պատմվածքի իսկական անունը․ դա մարդկանց ստեղծած երրորդ բառն էր՝ «Ուրախություն»։
Перевод текста на русский язык.
Радость
Весь день он грустил, и был близок момент, когда ему следовало бы подумать, что люди первыми создали слово «печаль».
Потом он вспомнил, как в одной истории мальчик и грустная девочка встретились на вечеринке. Затем слово «вечеринка» напомнило ему уродливую девушку его друга, которая приглашала его на вечеринку.
Он протрезвел от всего этого и стал припоминать, почему он вспомнил ту некрасивую девушку. Он вспомнил то, что вспомнил, и снова и снова удивлялся самому себе. Затем он подошел к пишущей машинке. Он был писателем и терпеть не мог своих удачных произведений. Потому что они всем нравились и как будто принадлежали кому-то другому. И ему приходилось заставлять слабые дела, которые им не нравились. Близок момент, когда он почувствует, что второе слово, созданное людьми, — это справедливость.
Потом он потихоньку все это забыл, и за окном послышался стук машинки.
За окном больше не постукивали, потому что он закончил свой рассказ, но не смог найти название. Он вышел на улицу погулять. И был близок момент, когда он найдет настоящее название своей новой истории ․ Это было третье слово, созданное людьми – «Радость».
Անահիտ Տիգրանյան 