Нет, не хвали меня, — сказала мать. —
Любая мать — она везде и всюду
вовек пребудет матерью, покуда
ей Бог дарует силу, чтоб дышать.
О господи, что я! Сумела б я,
упав в огонь, испепелясь от света,
спасти чужих сынов, как будто это
мои, мои родные сыновья?
Воспой таких, которые смогли,
едва светясь, как малая лампада,
возжечь по десять звезд у Арарата
во имя нашей завтрашней земли.
Перевод Г. Кубатьяна
ձայնագրությունը այստեղ
Биография Ованеса Шираза — знаменитого гюмрийца
1915-1984
Беспощадная депортация и резня западных армян сделала вдовами и осиротила многие тысячи матерей и детей, бросив их на произвол судьбы.
В те трагические дни 27 апреля 1915 года, через три дня после резни армянской интеллигенции, родился Ованес Татевосович Карапетян. Детство Ованеса прошло в самые трагические времена армянской истории, в голоде и нищете.
Ованес впервые обратил на себя всеобщее внимание в 1935 году, опубликовав свой первый сборник лирических стихов “Наступление весны”. Романист Адрбед назвал талантливого поэта “Ширазом” — “стихи этого юноши имеют неповторимый аромат свежих, покрытых росой роз, подобно розам Шираза”.
В 1937г. Шираз поступил в Ереванский Государственный Университет на факультет армянской литературы, где проучился до 1941г.
До своей смерти 14 марта 1984г., Шираз издал много книг — главным образом поэзия — а также квартеты, притчи и переводы, и наслаждался любовью и признанием повсеместно, как один из самых великих армянских поэтов своего времени.
Стихотворный цикл ,,Венок матери,,
Любовь к матери — один из главных мотивов в творчестве Ованеса Шираза, одна из «постоянных величин» его поэзии. Шираз прославляет материнскую любовь как силу, дарящую человеку свет и радость. «Венок матери» — поэтический цикл, в который вошли стихотворения, посвященные матери.
Առաջադրանք 2
Հայկական աշխարհակալության ընդլայնումը
Հիմնավորիր նոր մայրաքաղաքի ստեղծման անհրաժեշտությունը:
Սկզբում եկեք նայենք թե որտեղ է եղել Տիգրանակերտը։
Նրանից ոչ հեռու հարավով ձգվում էր պարսից հին ճանապարհը՝ Դարեհ Առաջինի կառուցած «արքայական պողոտան», որի միջոցով Տիգրանակերտը հեշտությամբ կարող էր կապվել Միջագետքի, Արևելքի և Արևմուտքի երկրների հետ։ Այդպիսի սերտ կապերն ու հարաբերություններն իրոք որ բարերար ազդեցություն թողեցին Տիգրանակերտի զարգացման վրա։ Նպաստավոր էր նրա դիրքը նաև քաղաքական առումով։
Համեմատիր Տիգրանակերտ և Արտաշատ մայրաքաղաքները:
Արտաշատ-Արտաշատը հիմնադրվել է՝ ք․ ա 176թ․-ին ,Գտնվում է Արաքս գետի ափին, Արարատյան դաշտում՝ Երևանից 30 կմ հարավարևելք։ Լինելով Հայաստանի չորրորդ մայրաքաղաքը, Արտաշատը ներկայումս Արարատի մարզի մարզկենտրոնն է։Քաղաքը կառուցվում է Խոր Վիրապի(այժմ քրիստոնեական եկեղեցի այն ժամանակ բանտ ավազակների համար)։ Քաղաքը գտվում էր Մեծամոր և Արաքս գետերի խառնարանում։
Տիգրանակերտ-Տիգրանակերտը, որ կառուցվել էր Տիգրան Բ-ի օրոք՝ 70-ական թթ. (մ. թ. ա) և նրա անունով էլ կոչվել, տարբեր ժամանակներում կրել է տարբեր անուններ՝ Մարտիրոսուպոլիս, Մարտիրուպոլիս, Մուաֆարկին, Ֆարկին, Նփրկերտ և այլն։Տիգրան Մեծի ժամանակ, հատկապես մինչև Պոմպեոսի հետ կնքած հաշտությունը (65թ. մ. թ. ա.), իրոք որ նորաշեն Տիգրանակերտը տնտեսական, քաղաքական և ռազմաստրատեգիական առումներով ուներ նպաստավոր դիրք: Նրանից ոչ հեռու հարավով ձգվում էր պարսից հին ճանապարհը՝ Դարեհ Առաջինի կառուցած «արքայական պողոտան», որի միջոցով Տիգրանակերտը հեշտությամբ կարող էր կապվել Միջագետքի, Արևելքի և Արևմուտքի երկրների հետ։
Այն Հուստինիանոսի (527 — 565) կազմած Չորրորդ Հայքի կենտրոնն էր։ Իսկ Մորիկի կազմած (VI դ. վերջեր) մյուս Չորրորդ Հայքի կենտրոնը Ամիդն էր, հետագայի և այսօրվա Դիարբեքիրը։
Աղբյուրները՝ Հայոց պատմություն, դասագիրք 6-րդ դասարան, էջ 94-101, համացանց
Հռոմեացի պատմիչները Տիգրան Բ-ին անվանել են Հռոմի «զորեղ թշնամի» Արևելքում, «հզորագույն թագավոր», «մեծագույն թագավոր, որ տիրակալում էր մեծ փառքով»:
«Սա (Տիգրան Մեծը) մեր թագավորներից ամենահզորը և ամենախոհեմն էր ու այդ այրերից ու բոլորից քաջ: Իսկ հետո եկողներիս ցանկալի թե՜ ինքը և թե՜ իր ժամանակը: Եվ ո՞ր իսկական մարդը, որ սիրում է արիական բարքը և խոհականությունը, չի ուրախանա սրա հիշատակությամբ և չի ձգտի նրա նման մարդ լինել»:
Մովսես Խորենացի, պատմիչ
«Միհրդատը նահանջեց դեպի Հայաստան՝ աներոջ՝ Տիգրանի՝ իր ժամանակի հզորագույն թագավորի մոտ…»:
Վելլեոս Պատերկուլոս, հռոմեացի պատմագիր
«Տիգրան թագավորը՝ այս դեռևս չճանաչված հզոր տիրակալը, շատ ավելի մեծ արժանիքներ ունի, քան նրա ժամանակակից Միհրդատը, որով հիացած է պատմությունը, մանավանդ, եթե նկատի ունենանք, որ Միհրդատը փայլուն կերպով «ինքնասպանության մղեց իր պետությանը», մինչդեռ Տիգրանն իր ժողովրդի ապրելու իրավունքն ապահովեց հավերժության համար»:
Ռընե Գրուսե, ֆրանսիացի արևելագետ
Հայաստանը Հռոմի դեմ պատերազմի տարիներին
Ներկայացրու հռոմեա-հայկական պատերազմի նախադրյալները:
Հայ-հռոմեական պատերազմ, տեղի է ունեցել Ք․ա․ 69-66 թվականներին, Արտաշեսյան Հայաստանի և Հռոմեական հանրապետության միջև[1]։
Այն ընթացել է երկու փուլով[2]։ Առաջին փուլում հռոմեական զորքերը ղեկավարել է Լյուցիոս Լուկուլլոսը, որը, հասնելով հայոց սահմանին, Տիգրան Մեծից պահանջում է իրեն հանձնել Միհրդատ VI Եվպատորին։ Տիգրան Մեծը մերժում է նրա պահանջը, և դա առիթ է հանդիսանում սահմանը անցնելու և Ք․ա․ 69 թվականին պատերազմ սկսելու։
Համեմատել Տիգրանակերտի և Արածանիի ճակատամարտերը:
Տիգրանակերտ-
Հռոմեական և հայկական զորքերի միջև այս ճակատամարտը տեղի է ունեցել Հայաստանի մայրաքաղաք Տիգրանակերտի մոտ: Պոնտոսում հռոմեական տիրապետությունը տապալելու և իր դաշնակից Միհրդատ VI Եվպատորին գահին վերականգնելու նպատակով Հայոց թագավոր Տիգրան Բ Մեծը նախապատրաստվել է երկու ուղղությամբ արշավել և վճռական ճակատամարտ տալ Եփեսոսի մոտ:Կանխելով Տիգրան Բ Մեծի հարձակումը՝ մ.թ.ա. 69թ.-ի գարնանը հռոմեական 40 հազարանոց բանակը Լուկուլլոսի հրամանատարությամբ Կապադովկիայի տարածքով ներխուժել է Հայաստան և պաշարել Տիգրանակերտը: Տիգրան Բ Մեծը սեպտեմբերի վերջին Տավրեսի իր ռազմակայանում ավարտել է զինվորական ուժերի համախմբումը և ընդառաջ ելել թշնամուն:
Արածանի-
Արածանիի ճակատամարտը տեղի է ունեցել հայկական և հռոմեական զորքերի միջև, Արածանի գետի մոտ:
Մ.թ.ա. 69-ի Տիգրանակերտի ճակատամարտում հռոմեական զորավոր Լուկուլլոսը, չկարողանալով վերջնականապես ընկճել հայկական բանակին, նահանջեց հարավ և վերահաս ձմռանը բանակեց Տիգրան Բ Մեծի դեմ ապստամբած Կորդուք գավառում:
Արտաշատի պայմանագրի նշանակությունը:
Արտաշատի պայմանագիրը Տիգրան Մեծի դիվանագիտական հաջողությունն էր: Նա կարողացավ պահպանել Մեծ Հայքի տարածքային ամբողջությունը՝ հայոց հայրենիքը՝ Եփրատից մինչև Կասպից ծով և Հյուսիսային Միջագետքից մինչև Կուր գետ: Պահպանվեց Հայաստանի պետական անկախությունը՝ հայ ժողովրդի հարատևման այդ կարևորագույն երաշխիքը: Ահա սա էր Արտաշատի պայմանագրի պատմական մեծ նշանակությունը:
Dog and cat is a very popular animals in my country.Dogs are the most loyal animals․50% of the country has a dog and a cat.Dog breeds vary widely in shape, size, and color.Cat has night vision and sense of smell are well developed. Cat communication includes vocalizations like meowing, purring, trilling, hissing, growling and grunting as well as cat-specific body language.They առե popular animals but in Armenia, people too love parrots, turtles and coyotes․
Կրկնեք անցածը
785.
1)96:3=32
S=32×32
S=1024
786. 7կգ։
787․
3×3=9
9:2=4,5
4,5-1=3,5(առաջին ք․)
4,5-,5=4(երկրորֆ քառ․)
788․
52,4
789․
19 և 20-ը։
790․
40։
Անահիտ Տիգրանյան 