Այստեղ է լացել իմ մայրը՝ «Երկիր Նաիրի» ժողովածու
| Այստեղ է լացել իմ մայրը Մորմոքն իր և իր օրորը, Այստեղ այնպես անծայր է Կարոտն ու այնպես խոր է։ Մեր տունը համր ու դատարկ է, Մեր տունը որբ ու ավեր է. Բարակ զանգակի զարկը Լալիս է երկրիս ցավերը… Երբ կարդում էի, որպեսզի ընտրեի բանաստեղծություններից մեկը, տեսնելով այս բանաստեղծության վերնագիրը շատ ինձ հետաքրքրեց այն և ես որոշեցի կարդալ և արդեն հասկացա, որ պետք է սա սովորել։ |
| ՄԻ՞ԹԵ ՎԵՐՋԻՆ ՊՈԵՏՆ ԵՄ ԵՍ Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես, Վերջին երգիչն իմ երկրի, Մա՞հն է արդյոք, թե նի՞նջը քեզ Պատել, պայծառ Նաիրի։ Վտարանդի, երկրում աղոտ, Լուսեղ, քեզ եմ երազում, Եվ հնչում է, որպես աղոթք Արքայական քո լեզուն։ Հնչում է միշտ խոր ու պայծառ, Եվ խոցում է, և այրում, Արդյոք բոցե վարդե՞րդ են վառ, Թե՞ վերքերն իմ հրահրուն։ Ահով ահա կանչում եմ քեզ Ցոլա, ցնորք Նաիրի՛, — Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես, Վերջին երգիչն իմ երկրի… |
Անահիտ Տիգրանյան 